Geen honger maar wel arm?

Vanuit Ghana zijn we Togo doorgestoken naar Benin, weer een totaal ander land met rijke geschiedenis, prachtige natuur en veel cultuur. In het noorden in de Taberma valley vind je in de dorpjes veel tata’s, een architectuur afgeleid van de Baobab. In het verleden werden de Baobabs nl als woning gebruikt om de bewoners te beschermen tegen wilde dieren, vijanden en slavenhandelaars. Vanuit de “bovenverdieping” kon men zich met pijl en boog beschermen tegen ongewenste gasten. De tata huizen hebben ook een paar verdiepingen en lijken op kleine kasteeltjes. Een van de dorpjes die we bezocht hebben bezorgde, itt de eerder dorpen die we bezocht hadden ons een triest gevoel, in onze ogen was de bevolking zeer arm bevolking, kinderen zagen er ziek uit, waren erg vies, hadden geen heldere blik in de ogen en er heerste een bedompte sfeer. Deze beleving en constatering van ons leverde een uitgebreide discussie op met de gids. Wat is de definitie van arm? Deze mensen zijn geheel self supporting, er is voldoende voedsel, ze kunnen het hele jaar van de oogst van het regenseizoen eten en hebben voldoende water. Ze hebben geen geld nodig om te leven, als ze geld nodig hebben voor bv medicijnen verkopen ze hun vee. En hoe bedoel je dat de kinderen er vies uitzien, ze doorlopen hun kinderziektes en bouwen hierdoor hun weerstand op, daardoor krabben ze veel wat hun er “vies”uit doet zien. Het geeft ons veel stof om over na te denken.
Benin is ook het land van de voodoo. Een eerste kennismaking hebben we gemaakt op de weg naar Abomey, waar de bewoners offers brengen in de vorm van geiten en chicken. Het komt allemaal een beetje luguber over maar we hebben ons uit laten leggen dat er verschillende varianten van de voodoo cultuur zijn en later in de vakantie zullen we hier nog veel meer van zien en meemaken. In Abomey hadden we het geluk om een voodoo dans mee te maken tijdens een familiefeest. Geen mannen met maskers maar vrolijk en kleurrijk geklede mannen en vrouwen die op het ritme van de drum hun danscapaciteiten showden. Abomey is ook het centrum van de paleizen van de koningen van het voormalige kingdom van Dahomey. Een van de 12 paleizen is als een museum ingericht, waar je een goed beeld krijgt van het leven van vroeger. Ook werden de voorwerpen die zo’n 1.5 eeuw terug gebruikt werden in de landbouw en in de keuken tentoongesteld. Verrassenderwijs wordt tegenwoordig nog exact hetzelfde gereedschap en gerei gebruikt, ruim verkrijgbaar op de markt. En dit is een volgend item van discussie, het leven staat hier bijna stil, zeer beperkte ontwikkeling. Een dat heeft zeker niet alleen met geld te maken, is dit een bewuste keuze, cultuur, heeft het met de attitude van mensen te maken, brengt ontwikkeling ons altijd veel goeds? Wij zijn er nog niet uit….
Als we dit schrijven zitten we in Ganvier, een dorp op water waarbij de huizen op palen zijn gebouwd. Al het transport vindt plaats via het water. Het krioelt er dan ook van de canoes, bestuurd door vrouwen met baby’s op hun rug en kinderen die hier mee opgegroeid zijn. Vanuit onze auberge die ook palen is gebouwd hebben we zicht op de bedrijvige markt die zich op het water plaatsvindt en op het waterafhaalpunt, waar van s’ochtends vroeg tot donker een man zit die de tonnen van de bewoners van Ganvier met drinkwater vult. Regelmatig een heftige discussie i.v.m. voordringen, wat dat betreft is dat overal hetzelfde.