Back home

We zijn nu alweer 4 weken thuis. Op vrijdagochtend 13 augustus om 6 uur ’s ochtends landden we op Schiphol. Ondanks het hele vroege tijdstip stonden opa Mart, oma Hilde, Ellen, Naomi en Martin ons op te wachten, met slaperige ogen maar ze waren er wel om ons een heel warm welkom te heten. Fantastisch was dat!
Na het weekend mochten de kinderen meteen weer naar school, wat ze heerlijk vonden. Vriendjes en vriendinnetjes weer zien, de clubjes zijn opgestart en weer lekker thuis in eigen bed en kamer slapen, eigen spullen om zich heen, bruin brood met smeerworst, pindakaas of gesmolten kaas en natuurlijk weer tv kijken. Joep had zich voorgenomen om na de vakantie 8 weken lang tv te kijken. Nou, dat blijkt een beetje teveel van het goede te zijn. Met de omschakeling terug lijken de kids geen problemen te hebben. Zo snel ze in Ghana konden omschakelen, zo snel schakelen ze ook weer terug. Voor Ruud en mij is dat wel iets anders. Praktisch gezien is alles snel weer op de rit, maar in gedachten zitten we en denken we nog veel aan Afrika. De verhalen blijven maar komen, mede omdat iedereen zoveel belangstelling heeft. Constant worden we aangesproken, op school, in de stad, op het werk, in de straat, op feestjes, veel telefoontjes, spontane bezoekjes, kaarten, mails het gaat maar door. Het blijkt dat heel veel van jullie ons gevolgd heeft via de blog, en niet alleen de foto’s heeft gescreend maar ook de teksten aandachtig gelezen, heel erg leuk en hartverwarmend!
Dit doet ons mede en steeds meer beseffen dat het een unieke ervaring is geweest. Met ons gezin 8 weken back-to-basics, we hebben samen veel doorstaan, veel gelachen, veel tijd voor elkaar gehad en vooral veel echte aandacht kunnen geven aan elkaar. Beseffen wat voor rijkdom we thuis hebben, en dan doel ik met name op de mogelijkheid om ons te kunnen ontwikkelen op wat voor fronten dan ook, onze scope die zo breed is, de keuzes die we kunnen maken, vrijheid om ons te bewegen, enz, enz. Maar aan de andere kant ook beseffen dat we iedere dag, ieder uur, iedere minuut zoveel prikkels te verwerken krijgen dat we bijna niet meer de gelegenheid nemen om stil te staan bij waar het nu werkelijk om gaat in het leven. Nalezend klinkt dit best zwaar, maar het zet ons in ieder geval aan het denken. Ondanks alle eenvoud en het in Westerse ogen arme Afrikaanse bestaan kunnen wij als Europeanen nog veel leren van hun levenswijze.
“Wat is nu jullie mooiste ervaring, wat is je het meest bijgebleven, wat vond je het leukst, het meest schrijnend, wat is het eerste wat je gegeten hebt toen je thuis kwam, wat heb je het meeste gemist”; allemaal vragen die heel vaak gesteld worden. Ook wij hebben dit, na en tijdens de vakantie, vaak aan de kinderen gevraagd, die inmiddels een enorme weerstand hebben opgebouwd tegen dit soort vragen. Maar toch hebben we de vraag aan ze gesteld wat ze nu het heerlijkst/leukst vonden aan weer terug zijn in Nederland. Tamara en Stan zijn hier kort en krachtig in; ”weer met m’n vriendinnen spelen” en “Voetballen bij Concordia”. Ruud vindt het vooral heerlijk om goed te ontbijten en voor Joep is deze vraag wat lastiger. Na een tijdje nadenken gaf hij als antwoord “logeren bij Niels”wat echter nog niet gebeurd is maar blijkbaar een wens.
Elise geniet er zo van om weer een avond te hebben. In Afrika hield de dag om uiterlijk 8 uur ’s avonds op, hier in Nederland heb je als de kinderen naar bed zijn nog een hele avond voor je!
We zijn inmiddels gestart met het selecteren van de 2000 foto’s, dat valt echter nog niet mee. Alle foto’s zijn mooi en roepen allerlei herinneringen op met bijbehorend gevoel. Al de plekken waar we geweest zijn en de mensen die we ontmoet hebben die eraan bijgedragen hebben dat we naar ons gevoel Afrika echt hebben beleefd en ervaren: Zorgzame Grace met haar familie Jospeh, Maria en Cynthia in Gowrie, Christopher de kunstenaar, gedreven en enthousiaste Ibrahim met z’n vrouw en de gidsen in het prachtige gelegen dorpje Karimenga, de vrijwilligsters van Meet Africa en Youth Harvest Foundation, “pushy”Mohammed en leergierige Ali met hun familie in Sognaayilli, behulpzame Marian en popu-Joseph van Meet Africa, de open minded Nederlandse eigenaren Patrick en Nicole van Kosa Beach resort, driver Evans als fan van Joep en lieve vriendelijke chauffeur Nashiru, serieuze, hardwerkende David van Youth Harvest Foundation, de gids op krukken die ons naar de top van de berg leidde, de chief die ons een haan kado gaf, het belangstellende “Djoser”echtpaar uit Nederland, de jonge kanovaarder in Ganvier waarvoor het roeien te zwaar werd en de waarzegger die ons een mooie toekomst heeft voorspeld.
En uiteraard hebben we veel, heel veel te danken aan Apollo, onze gids van Jolinaiko tours (www.joli-ecotours.com) waarmee we 5 weken rondgereisd hebben. Die ons een blik heeft gegeven in het Afrikaanse leven, de mooiste plekken heeft laten zien, ons heeft laten proeven aan tradities, kennis laten maken met verschillende culturen, meer inzicht gegeven in de geschiedenis van de slavernij en, bovenal een heel prettig mens die klantgerichtheid zeer hoog in het vaandel heeft staan, alles deed om ons zoveel mogelijk te laten zien en doen, daarbij heel flexibel was, altijd in een goede stemming, een vertrouwde band had opgebouwd met ons en de kinderen, zeer betrouwbaar, en heel gezellig! Samen met z’n vrouw Cindy, die de reis op maat heeft samengesteld na veelvuldig email contact, vormen ze een geweldig paar, die zich inzetten voor het ontwikkelen en exploreren van de lokale mensen. Het gaat langzaam, maar ze zetten stappen, en zijn blij met iedere kleine verandering en verbetering, alle lof voor hoe ze dit aanpakken en volhouden. We hebben veel van dit soort bottom-up initiatieven gezien en meegemaakt en hopen van harte dat de trekkers van deze projecten hun enthousiasme en hun expertise kunnen behouden, samen gaan werken en over kunnen brengen aan de lokale mensen. We zijn er in deze 8 weken van overtuigd geraakt dat de enige juist manier van ontwikkelingshulp is om de mensen te helpen zelf stappen te gaan zetten om uit de armoede te komen/ zich te ontwikkelen/ verantwoordelijkheid te nemen/ vertrouwen in hun zelf te krijgen maar alleen met de voorwaarde dat ze dit zelf willen. Natuurlijk, hierbij is geld uiteraard nodig, maar met geld alleen red je het nooit en te nimmer. Ontwikkeling van mensen is waar het om draait, maar dan op hun eigen manier, in hun eigen cultuur en …… tempo!

Liefs van Ruud, Elise, Stan, Tamara en Joep