Missie geslaagd!

Het is ons gelukt en het was een groot succes, een paar weken verblijven bij gastgezinnen in traditionele dorpjes. Ruim een jaar lang zijn we bezig geweest met de voorbereidingen, zorgvuldig en vol overtuiging dat dit de manier was om kennis te maken met echt Afrika voor zowel de kinderen als voor onszelf. Maar nu kunnen we best vertellen dat we een paar weken voor vertrek de kriebels kregen, soms uren wakker lagen en de twijfels rezen of dit wel een goede beslissing was. Waarom niet gewoon kamperen in Frankrijk?
Het gevoel verdween niet toen we eenmaal in Ghana waren. Ook daar (net als in Nederland) waren er mensen die zich zichtbaar afvroegen waarom en verbaasden dat wij dit avontuur met kinderen aangingen. Nauwelijks toeristen te bekennen in Ghana, alleen vnl long blond hair volunteers. “Ghana is not a common country for a holiday” werd vaak gezegd. Dit gaf niet altijd vertrouwen. Ook dus in het begin van de vakantie af en toe slapeloze uren.
Maar wat zijn we trots op onze kinderen en ook op onszelf. We hebben ons verbaasd over Joep, die alles zo onbevangen tegemoet trad en treedt. In ieder dorp heeft hij heel veel “vrienden” gemaakt, iedereen kende hem. Hij speelde met heel veel Ghanezen het Afrikaanse spel Oware en werd al gauw de expert. We hadden van te voren zorgen over het eten, maar dat ging eigenlijk best redelijk, hij heeft veel Ghaneeze recepten geprobeerd en als het te gortig werd hadden we opkikker (soep) en crackers met “la vache qui rit” als nood achter de hand.
Ook Tamara heeft ons positief verrast. Ze maakte zich zichtbaar zorgen van te voren en was vooral bang dat ze haar vriendinnen zou missen. Maar het was juist Tamara die zich prima kon redden zonder stroom en elektriciteit en zich verdiepte in de levenssstijl van onze gastgezinnen. Laatst gaf ze zelfs aan dat ze waarschijnlijk Afrika zou missen als ze thuis was.
En Stan, die neemt alles zoals het komt. Mengde zich volledig tussen de afrikanen, danste mee tijdens de drum en dancing workshop, had als eerste het katoenspinnen in de vingers en stelde veel vragen over de Afrikaanse manier van leven.
En dan Ruud, die in een hutje even een workshop projectmanagement in elkaar gedraaid heeft en 25 Ghanezen hiermee een dag heeft bezig gehouden. En die voor het blok werd gezet om voor een grote groep farmers een toespraak te houden over het belang van risk taking in de dry season… als leek op het gebied van farming en op dat moment nog totaal onwetend over de ghaneze cultuur.
Zoals eerder gezegd hadden we vooral moeite met de hitte, dat putte ons uit. En dan die avonden en nachten waren vooral voor Elise een crime, om 7 uur is het al pikkedonker en liggen de afrikanen al op 1 oor. Ik kan je verzekeren dat zijn hele lange nachten, zonder elektriciteit met alleen een fles water in een klein hutje, dat is niet altijd meegevallen.
Maar alles bij elkaar is het is wel DE manier om het Ghanese leven mee te maken en de cultuur en mensen te leren kennen. We hebben weinig gezondheidsproblemen gehad, heel veel indrukken opgedaan, andere inzichten gekregen en heel veel waardevolle en mooie ontmoetingen opgedaan. En dat was precies waar het ons om te doen was!
Dus missie meer dan geslaagd…….