You have no problems

Ik had jullie beloofd om een kijkje te geven in onze toekomst. Een van de “workshops”die we in Gowrie kunnen volgen is het bezoek aan een soothsayer. Aan het einde van de middag, tegen muggentijd, werden we gebracht naar de man die ons alles zou vertellen over onze toekomst. We werden met z’n allen in een lemen hutje uitgenodigd waarin je alleen op je knieen in kon kruipen. Samen met de soothsayer en een assistent (?) en een heleboel mieren zaten we met z’n 7-en in een stikhete ronde en naar boven taps toelopende ruimte van zo’n 1.5 m2. Ik probeerde een claustrofobische aanval te onderdrukken, maar kon niet verhinderen dat het zweet me aan alle kanten uitbrak. Ik wenste alleen maar dat het zo snel mogelijk over zou zijn en kan dus niet precies navertellen wat de man allemaal deed, maar hij maakte muziek met een soort sambabal, uitte verschillende kreten terwijl z’n stick de verschillende vormen bones en stenen die er lagen aanraakte en af en toe naar een van ons afweek. Plotseling was het “ finished” en konden we het hokje ontvluchten. Nou nu komt het hoor dachten we, de voorspelling, maar helaas niets was minder waar. Na herhaaldelijk vragen kregen we alleen te horen “you have no problems”. Nou dat is in ieder geval geruststellend om te horen, maar de verwachting lag toch echt wat hoger….. Wel jammer want later hoorden we dat normaliter een uitgebreide uitleg wordt gegeven. Waarschijnlijk heeft dit alles te maken heeft met de engelse taal en het gebrek aan ervaring met toerisme. Ook de andere workshops waren soms verrassend. Manden weven was erg leuk, na het verven van de stengels mochten we zelf een poging wagen een paar stukjes weven. Bezoek aan de plaatselijke smid kon niet goed voorbereid worden, er waren te weinig kolen, zodat we alleen een korte demonstratie van het smeden van plaatselijk landbouw gereedschap konden zien, maar dit was prima. Helaas ging de workshop juwelensmeden niet door, omdat de edelsmid dood was gegaan. En helaas kon de drumming and dancing workshop ook niet doorgaan omdat de mensen op het land moesten werken. Het had de dag ervoor nl geregend. Het ecotourisme project in Gowrie is nog duidelijk nog volop in ontwikkeling wat zeker z’n charme heeft.
Voor zondag werden we uitgenodigd om de zondagsmis bij te wonen in de kerk. Prachtig om te zien en mee te maken. Vrouwen kwamen hun hutjes uit met de mooiste creaties, op en top verzorgd. Het patroon is hetzelfde als bij ons in de katholieke kerk alleen duurt het twee keer zo lang. Veel zang, muziek en dans, de spirit spat ervan af. De meeste Ghanezen zijn erg gelovig, ze geven zich helemaal over, het is duidelijk dat ze hun kracht hier uithalen. Met de muziek en dans is het verre van een starre bedoening, kinderen lopen in het rond, babies krijgen de borst, mensen lopen in en uit. Het duurt voor de kinderen te lang en Ruud gaat al terug met ze. Ik blijf nog even en plots word ik naar voren geroepen om onszelf als gast aan het dorp voor te stellen. Sta ik daar met 200 paar Ghaneze ogen op me gericht…..
Na 10 dagen Gowrie nemen we even een break gaan een paar dagen naar een hotel in Bolgatanga. Het is vooral de hitte die ons opbreekt, vooral de nachten met z’n 5en in een hut met 2 twjfelaars, net ruimte genoeg om tussen de bedden door te schuivelen, alle tassen boven op elkaar gestapeld, onder de muskieten netten. De nachten zijn ook lang, om 7 uur is het stikdonker en vrij kort daarna ligt iedereen op bed. Ik heb dan ook uren buiten doorgebracht met lezen (voor zover dat ging met lamp en muggen) en naar de sterrenhemel staren. Ruud kon beter in z’n bed blijven en de kinderen hebben prima geslapen!
Morgen gaan we naar Paga, aan de grens met BurkinoFasso, kunnen we op een krokodil zitten. Whaaaa!

Groetjes, Elise